ზოგიერთი ლიდერი წარუმატებლობის შიშს პარალიზებამდე მიჰყავს, ზოგს კი მარცხთან შერიგების უნარი აქვს, თუმცა მისგან ვერაფერს სწავლობს. შეცდომები გარდაუვალია, განვითარება კი — არჩევითი. ის, რაც წარმატებულ და წარუმატებელ ლიდერებს ერთმანეთისგან განასხვავებს, არა შეუცდომლობა, არამედ შეცდომის სწორი გააზრებაა.

ბუნებრივია, წარუმატებლობის შიში არაერთი სტარტაპის განვითარებას აფერხებს: ახშობს კრეატიულობას, ანელებს ინოვაციას და გუნდში გაუბედაობის კულტურას ამკვიდრებს. თუმცა ნებისმიერი შეცდომა, სწორად გააზრების შემთხვევაში, ზრდის ერთ-ერთი ყველაზე ძლიერი კატალიზატორია.

რა არის პრობლემა? ბევრი ლიდერი ან პანიკურად გაურბის შეცდომას ან მას ყოველგვარი რეფლექსიის გარეშე აღიარებს. არადა საჭიროა, ჩვენი შეცდომები ნაყოფიერი გამოდგეს — ისეთი, რომელიც აძლიერებს გამჭრიახობას, აყალიბებს გამძლეობას და მომავალ მიღწევებს ედება საფუძვლად.

რატომ აშინებთ ლიდერებს წარუმატებლობა?

„Fail fast" მენტალიტეტის შესახებ ბევრი საუბრის მიუხედავად, მრავალი ლიდერი მაინც შეცდომის განუწყვეტელი შიშით მოქმედებს. აი რა შეიძლება იყოს ამის მიზეზი:

ეგო და იდენტობა: ბევრი ლიდერი საკუთარ მნიშვნელობას მხოლოდ წარმატებით ზომავს. ამიტომ მარცხი მისთვის უბრალო პროფესიული გამოწვევა არ არის. ეს ფუნდამენტური კრიზისია, რომელიც ერთდროულად ემუქრება მის პიროვნებას, ავტორიტეტსა და კომპეტენციას.

კულტურული სტიგმა: ტრადიციულ კომპანიებში გამარჯვებას ჯილდო მოჰყვება, შეცდომებს და მარცხს კი — საყვედური. ასეთი მიდგომა ქმნის გაუბედაობის ატმოსფეროს, სადაც თანამშრომლები სიახლეებს გაურბიან და თამამი ინოვაციების ნაცვლად გაკვალული გზით სიარულს არჩევენ. შეცდომის თავიდან არიდება უფრო მნიშვნელოვანი ხდება, ვიდრე სიახლე და ექსპერიმენტები.

დროის ზეწოლა: ინვესტორების მოლოდინები, წარმადობის მეტრიკები — ეს ყველაფერი ქმნის წნეხს და ლიდერებს ექსპერიმენტებზე უარის თქმისკენ უბიძგებს. ისინი გრძნობენ ზეწოლას და იძულებულები არიან, რაც შეიძლება სწრაფად მიაღწიონ შედეგს. როცა ლიდერს მხოლოდ მოკლევადიანი შედეგების მიღწევა აინტერესებს, ის ვერასოდეს გაამართლებს იმ თამამ ექსპერიმენტებს, რომლებიც თავიდან წარუმატებლად გამოიყურება, მაგრამ ინოვაციისთვის აუცილებელია.

ფსიქოლოგიური უსაფრთხოება: როცა მარცხისას აქცენტი კეთდება დასჯაზე და არა მის გააზრებაზე, თანამშრომლები არ აღიარებენ შეცდომებს, ნაცვლად იმისა, რომ მათგან გაკვეთილები მიიღონ. ფსიქოლოგიური უსაფრთხოების ეს ნაკლებობა ახშობს ღია კომუნიკაციას, ხელს უშლის ღირებული გაკვეთილების მიღებას და აფერხებს ორგანიზაციის განვითარებას.

როდესაც გაბედულებას შიში ჭარბობს, ორგანიზაციები თავს არიდებენ ექსპერიმენტებს და უამრავ შესაძლებლობას უშვებენ ხელიდან.

რას შეიძლება ვუწოდოთ ნაყოფიერი შეცდომა?

ნაყოფიერია შეცდომა, რომელიც გააზრებულ ექსპერიმენტებს, გათვლილ რისკებს და თამამ ინოვაციებს მოჰყვება.

ლიდერებმა, რომლებსაც სურთ, ამ ტიპის შეცდომა ეფექტიანად გამოიყენონ, გუნდში უნდა შექმნან გარემო, სადაც სწავლა უფრო მეტად ფასობს, ვიდრე — შეუცდომლობა. აი როგორ:

1. განსაზღვრეთ, რა არის ნაყოფიერი შეცდომა. ნაყოფიერია შეცდომა, რომელიც გასწავლით რაიმე ღირებულს, შეესაბამება თქვენს სტრატეგიულ მიზნებს და ორგანიზაციას წინსვლისკენ უბიძგებს. ამიტომ მნიშვნელოვანია, მკაფიოდ განსაზღვროთ განსხვავება დაუფიქრებელ შეცდომებსა და გაბედულ წარუმატებლობებს შორის.

2. შეცდომები მონაცემებად გარდაქმენით. იმის ნაცვლად, რომ წარუმატებლობა ჩიხად ჩათვალოთ, ის ახალი ინფორმაციის დასაგროვებლად გამოიყენეთ. ამის კარგი მაგალითია Amazon-ის სმარტფონი — Fire Phone, რომელმაც არ გაამართლა, თუმცა მის საფუძველში არსებულმა ტექნოლოგიამ Alexa-ს შექმნა განაპირობა. ეს უკანასკნელი კი Amazon-ის ერთ-ერთ ყველაზე წარმატებულ ინოვაციად იქცა.

3. წაახალისეთ მიკრო-წარუმატებლობები. იმის ნაცვლად, რომ გააკეთოთ დიდი ფსონები, რომელთა წარუმატებლობასაც თანამშრომლებში ინიციატივის ჩაკვლა შეუძლია, წაახალისეთ დაბალრისკიანი ექსპერიმენტები, რომლებიც მასშტაბირებამდე იდეების შემოწმების საშუალებას მოგცემთ. ეს მიდგომა პოტენციურ ზარალს მინიმუმამდე ამცირებს, ამავდროულად კი ღირებული ინფორმაციის მიღებაში გეხმარებათ.

4. იმსჯელეთ თითოეულ შეცდომაზე. დაშვებულ შეცდომებს გუნდური განხილვა უნდა მოჰყვეს, სადაც მთავარი ის იქნება, თუ რა ისწავლა გუნდმა და არა — ვინ იყო დამნაშავე. მაგალითად, მსოფლიოში ცნობილი ინვესტიციების მართვის ფირმა — Bridgewater Associates მუშაობს რადიკალური კორპორაციული გამჭვირვალობით, ის ღიად აანალიზებს შეცდომებს, რათა თავიდან აიცილოს მათი გამეორება.

5. აღნიშნეთ ნაყოფიერი შეცდომები. თუ თანამშრომლები ხედავენ, რომ ორგანიზაციაში მხოლოდ წარმატება ჯილდოვდება, ისინი მოერიდებიან რისკს. ამიტომ, მნიშვნელოვანი გამოცდილებისა და ცოდნის მომცემი შეცდომებიც ისევე აღნიშნეთ, როგორც — დიდი გამარჯვებები.

„შეცდომები ჩვენი მასწავლებელი უნდა იყოს და არა — მტერი. ის არა დაბრკოლება, არამედ გაკვეთილია. შეცდომა დროებითი შემოვლითი გზაა და არა — ჩიხი. მისი თავიდან აცილება შეგვიძლია მხოლოდ იმით, რომ არაფერი ვთქვათ, არაფერი გავაკეთოთ და არაფერს წარმოვადგენდეთ.“ — დენის უეიტლი, ამერიკელი მოტივაციური სპიკერი, მწერალი და კონსულტანტი.

თითოეული მარცხი წარმატებისკენ გადადგმულ ნაბიჯად შეიძლება იქცეს. ერთადერთი რეალური შეცდომა ის არის, რომ არ ისწავლოთ იმ შეცდომებზე, რომლებსაც მიზნისკენ მიმავალ გზაზე უშვებთ.